Mooie sier met eigen vuilnis
“Rotterdam voert strijd tegen zwerfafval flink op” kopt een artikel in het AD en “Rotterdam investeert fors in een schone stad” prijkt er bovenaan het persbericht van de gemeente. De spierballen teksten van wethouder Eerdmans (veiligheid, handhaving en buitenruimte) kunnen echter niet verbloemen dat na 2 jaar onverantwoord bezuinigen er nu geïnvesteerd moet worden om de vuilnischaos te beteugelen.
Camouflagetrucage
De bezuinigingen op de buitenruimte worden gecamoufleerd met schreeuwerige populaire voorstellen die de aandacht doen afleiden. Dit stadsbestuur van Leefbaar Rotterdam, D66 en het CDA opereren volgens het principe ‘de basis op orde’. Vrij vertaald naar ‘minimaal je best doen’ en dat hebben we gezien. De afgelopen twee jaar is er € 23 miljoen bezuinigd op de buitenruimte. Normaal zou een gewaarschuwd mens voor twee tellen, maar de vele voorstellen van de oppositie om de kwaliteit van de buitenruimte te handhaven, worden nu al twee jaar lang in de wind geslagen. In plaats daarvan probeert het stadsbestuur de groeiende vuilnisproblemen op straat te verdoezelen met voorstellen uit de groentela. De stadsentrees moeten verfraaid worden. Er is een actieteam tegen zwerfvuil en sinkholes en ook de hondenbelasting is verlaagd met als resultaat dat de hondenpoepoverlast is toegenomen, omdat er minder wordt schoongemaakt. Al deze maatregelen zijn slechts een doekje voor het structurele bloeden.
De stad heeft te lijden onder dit jojobeleid. De motivatie van dit stadsbestuur is om twee jaar lang te bezuinigingen om vervolgens met veel bravoure te investeren in de aanpak van de buitenruimte. In de praktijk betekent dit dat je € 23 miljoen bezuinigt in jaar 1 en € 12 miljoen zogenaamd investeert in jaar 3. Dit omdat de vuilnisproblemen de pan uit rijzen. Stap voor stap kan het stadsbestuur dan richting de verkiezingen zeggen dat ze het zo belangrijk vindt dat er in de buitenruimte wordt geïnvesteerd.
Een onbetrouwbare partner
Als de gemeente geen betrouwbare partner is groeit het wantrouwen van de bewoners richting de overheid. Deze bewoners zijn al jarenlang trouwe partners van de gemeente in de strijd tegen vuil op straat en het terugdringen van de rattenoverlast. Zij zijn door dit gejojo de echte slachtoffers, samen met hun medewijkbewoners. Het gebrek aan maatwerk in de buitenruimte draagt bij aan dit wantrouwen. Zo werden meerdere bewonersgroepen gedupeerd, omdat zij afspraken maakten over het groenbeheer in hun buurt, maar zagen kort erna dat er alsnog zonder overleg gemaaid en gekapt werd, zoals bijvoorbeeld in Noord.
Een efficiënter buitenruimtebeheer is prima, maar dit waren ordinaire bezuinigingsmaatregelen. De bezuinigingen op de buitenruimte komen nu als een boemerang terug.
