Coalitiecrisis in Rotterdam

Als donderslag bij heldere hemel verloor de coalitie van Leefbaar Rotterdam, CDA en D66 maandagavond zijn meerderheid in de gemeenteraad. Raadslid Mohammed Anfal verliet per direct Leefbaar Rotterdam en stapte over naar de fractie van NIDA. Een stap die voortkomt uit gebrek aan leiderschap en gerommel in de fractie van Leefbaar Rotterdam.

Hierdoor komt de raad in een bestuurscrisis. De vraag is nu of de coalitie tot aan de raadsverkiezingen in 2018 kan blijven functioneren in haar huidige vorm, bijvoorbeeld met gedoogsteun van andere partijen. Wij zijn daar tegen.

In een reactie op RTV Rijnmond geeft Ronald Buijt aan, fractievoorzitter van Leefbaar Rotterdam, een minderheidscollege na te streven. Dat is onbegrijpelijk. Des te meer omdat Leefbaar Rotterdam, CDA en D66 zich de afgelopen 3 jaar niets hebben aangetrokken van de oppositie. Veel besluiten zijn er met een minimale meerderheid doorheen gedrukt en goede voorstellen werden weggestemd op basis van de 23-22 zetelverhouding.

Rotterdam is gebaat bij een sterk college en een coalitie die daadkrachtig de problemen in de stad aanpakt. Het belang en de bestuurbaarheid van de stad staat voorop. Geen minderheidscollege; wij zitten niet te wachten op een vechtcollege of vanuit instabiliteit doormodderen, maar een stabiliteitspact voor de stad.

Wat deze bestuurscrisis wél biedt, zijn nieuwe kansen voor de stad en alle Rotterdammers. Het collegebeleid stond de afgelopen drie jaar in het teken van polarisatie en vergrootte de kloof tussen arm en rijk en tussen mensen op basis van etniciteit. Wij, als grootste oppositiepartij, zullen alles op alles zetten om ervoor te zorgen dat het college deze koers verandert.

Denk bijvoorbeeld aan het inhumane armoedebeleid. Om in de woorden van Rutger Bregman te spreken “Armoede is geen gebrek aan karakter, maar geld.” Daar dacht het huidige college duidelijk anders over. Het college heeft meer dan drie jaar lang een straf op armoede gezet en mensen toekomstperspectief ontnomen; die houding moet veranderen!

Dit college heeft tevens geen deuk in een pakje boter geslagen ten aanzien van de werkloosheid. In het hele land daalt de werkloosheid, maar in Rotterdam sjokken we als laatste de crisis uit. De jeugdwerkloosheid blijft steken waar het was en 75.000 Rotterdammers staan zonder verbeterd perspectief en groeiende schulden langs de kant. Ook op de woningmarkt heeft dit college een rommel achter gelaten. Bouwen op basis van de bevolkingsgroei van Rotterdam wordt in de wind geslagen. Mensen die een huis willen kopen moeten 15% over de vraagprijs bieden, de wachtlijsten blijven lang en jongeren en starters die de woningmarkt op gaan komen van de koude kermis thuis. Sterker nog, er is een krimp op de huizenmarkt in Rotterdam.

De afgelopen jaren is er een beleid gevoerd met een eenzijdige en negatieve focus op de migrant. Onterecht: Rotterdam koestert haar diversiteit onder de paraplu van de democratische rechtstaat. Eenheid in verscheidenheid. Voor de PvdA maakt het dus niet uit waar je wieg heeft gestaan, of je op Zuid of in Noord woont, of je rijk bent of arm. In Rotterdam telt niet je afkomst maar je toekomst. Wij zijn niet voor een integratiebeleid maar een samenlevingsbeleid.

Het wordt een spannende en onvoorspelbare week. Wij gaan er alles aan doen om te zorgen dat deze twist in het voordeel van de stad gaat werken. Hopelijk is dit de kans om onze plannen eindelijk werkelijkheid te laten worden, zonder een coalitie die ze tegenhoudt.

We houden je op de hoogte.

Groet, namens de fractie,

Leo Bruijn