Zorgen om communicatie in hulpverlening

Begin 2015 kwam in Rotterdam een baby te overlijden als gevolg van een mishandeling, waarbij de ouders als verdachten werden aangemerkt. Het betrof een gezin dat wel onder begeleiding stond van hulpverleners. Natuurlijk was iedereen geschokt door deze gebeurtenis. En natuurlijk moest onderzocht worden hoe de geleiding van het gezin eruit heeft gezien.

“Ik heb vorig jaar het debat in de gemeenteraad aangevraagd over dit tragische incident. We hebben toen het stadsbestuur gevraagd in het onderzoek mee te nemen hoe de begeleiding rond dit gezin georganiseerd was. Temeer omdat wij verschillende signalen die wij ontvingen dat de hulpverlening door studenten verleend werd,” zegt Talbi.

Het onderzoek is inmiddels afgerond en de uitkomsten van het onderzoek zijn uiterst zorgwekkend.

“Het STJ (Samenwerkend Toezicht Jeugd)  stelt dat de zorgverlening geen oog had voor een veilige en gezonde ontwikkeling van de kinderen. Wat heel duidelijk naar voren kwam is dat de betrokken organisaties allemaal langs elkaar heen werkten en de aanwezige informatie niet deelden met elkaar. Iedereen was vanuit zijn eigen eiland bezig met zijn stukje hulpverlening.”

“Het is werkelijk bizar dat bij dit gezin maar liefst 12 verschillende organisaties betrokken waren, maar er zeer beperkt of helemaal geen informatie werd gedeeld. Ook was er gebrek aan verdieping in alle problematiek binnen dit gezin,” aldus Talbi.

Volgens Talbi mag het nooit zo zijn dat een gezin waarvan het bekend is dat het grote problemen heeft, met meerdere kinderen, uit het oog geraakt door slecht communicerend, afwachtende, langs elkaar heen werkende  instanties. Er moet een borging komen: speelt er geweld, hebben we te maken met kinderen: we laten nooit los!