Aan het einde van deze raadsperiode sta ik hier met een behoorlijke bescheidenheid. De helft van de tijd zaten we in de pandemie veroorzaakt door corona. En dat maakt bescheiden. Omdat het ons leert dat we plannen kunnen maken, maar dat we over dit soort dingen gewoon niet gaan. We zitten hier nu weer met elkaar, en sommige zitten nog thuis met corona en voor heel veel is het nog de vraag of en hoe de klappen te boven te komen. Fysiek, inkomen, een perspectief is soms ver weg.
De bescheidenheid spoort ons aan om daarvoor te zorgen en het spoort ons aan, omdat we weer hebben ervaren dat we het samen moeten doen. Alleen door samenwerking konden we hier uitkomen. Zo zullen we ook alleen door samenwerking de andere grote problemen van deze tijd aan moeten pakken. Of het nu gaat om vrede en veiligheid mondiaal en lokaal, om de economie, de werkgelegenheid, de woningmarkt en natuurlijk ook het klimaat. Alleen door samen te werken, de handen ineen en uit de mouwen, verschillen te benoemen en te overbruggen
Natuurlijk ben ik ook trots op wat er wel bereikt is allemaal ondanks de corona crisis.
We zijn er goed uitgekomen als stad en we hebben bovendien de afspraken die we met elkaar hebben gemaakt grotendeels bereikt. Daarbij om te beginnen veel waardering richting de ambtenaren van Rotterdam; zonder hun inzet zou het allemaal niet gelukt zijn. Wethouders staan op de foto, maar het echte werk is in de organisatie verzet. En zonder de inzet en creativiteit van ambtenaren was nooit een werkbaar alternatief voor de verkoop van het recreatieoord echt op tafel gekomen. We mogen geen namen noemen maar sommige ken ik al jaren voordat ik politiek actief werd en anderen nog maar korter. Maar de waardering is welgemeend en ik weet hoe makkelijk er denigrerend en beschuldigend gesproken kan worden.
En natuurlijk ben ik toch ook wel trots op de leden van het college. Ik breng in herinnering hoe wethouder Moti vanaf dag één een einde maakte aan het verplicht papier prikken. We zouden we bijna vergeten, maar vier jaar geleden moest je als je in de bijstand zat papier prikken in de stad. Vermomd als tegenprestatie ‘dan doe je wat terug’ werd het ervaren als straf. Huilende mensen sprak ik vier jaar geleden nog. Het is geweldig dat we daarmee verstopt zijn en het is veel meer dan alleen maar een symbolische daad. Het was het begin van een nieuwe aanpak die uitgaat van respect, gelijkwaardigheid en vertrouwen in mensen. En de aanpak die ook meer vruchten heeft afgeworpen. Mensen helpen om een nieuwe baan te vinden, ondersteunen, scholingsfond, leerwerk akkoorden, het afschaffen van de sollicitatieplicht voor senioren maar in plaats daarvan helpen. De taaltrajecten om mensen te helpen taalvaardiger te worden en makkelijker mee te kunnen doen in de zo talige samenleving. Essentieel in mijn ogen. Mensen uit de schulden halen armoedebestrijding housing first. Ik kan nog wel een tijdje doorgaan voorzitter. Vertrouwen en Kansengelijkheid staan op de agenda als nooit tevoren. Er worden tv-programma’s over gemaakt. Centralebankpresidenten en economen spreken zich erover uit. De inflatie rijst de pan uit, terwijl vermogens nagenoeg onbelast doorgroeien. Alleen de well-to-do kunnen nog een fatsoenlijke woning bemachtigen, anderen zitten muurvast of betalen zich blauw.
De aanpak die deze collegeperiode is gestart gaat voor ons precies over deze kernthema’s vertrouwen en gelijke kansen. We zijn er niet, niet alles is gelukt en er is nog een hoop te doen. Wij zetten ons er graag met alles wat we in ons hebben voor in. Daarom vragen we ook 14, 15 en 16 maart uw vertrouwen.
Co Engberts
Fractievoorzitter PvdA Rotterdam
