Dit opiniestuk verscheen op 28 juli 2018 in het AD
Rotterdam, misschien wel de meest diverse stad van Nederland. Waar talloze mensen met verschillende achtergronden samenleven.
Juist in deze stad staan onze oren op scherp bij de uitspraken van Stef Blok. Want hier voelen we meteen wat onhandige en ook onjuiste woorden teweeg kunnen brengen. Hoezo kan je niet vreedzaam met elkaar samenleven?
Natuurlijk zijn er spanningen. Enkelen ervaren zelfs dagelijkse ergernis en onbegrip. Soms zijn er wat ingewikkelder botsingen. Maar een uitzichtloze situatie? Weinig Rotterdammers delen dat.
Voor Rotterdammers is diversiteit de gewoonste zaak van de wereld. Het is hun dagelijkse realiteit. Wanneer politici ons wijs proberen te maken dat dat niet bestaat, levert dat boosheid en afkeer. En voor je het weet, gaan mensen in die doem scenario’s geloven: dat vreedzaam samenleven niet kan. Dan hoef je je er ook niet voor in te spannen
Stef Blok heeft inmiddels excuses gemaakt. Voor de “ongelukkig gekozen illustraties”. Daar schieten we weinig mee op. Het onderliggende verhaal blijft intact. In dat verhaal is geen positieve uitkomst. Mensen met verschillende culturele achtergronden bij elkaar. “Het kán niet werken.” In Rotterdam weten we beter.
Natuurlijk: Samenleven gaat niet vanzelf. Er is snel onbegrip; discriminatie en ongelijke kansen liggen om de hoek te wachten. Samenleven vereist: investeren in elkaar. Luisteren, gesprek, respect. Dat is soms hard werken. Onze onderwijs instellingen leveren daar bijvoorbeeld een enorme bijdrage aan.
In het verhaal van Blok leidt dat allemaal tot niks. Dat wereldbeeld leidt tot verdelen in plaats van verbinden. “Het gaat nooit wat worden met elkaar.” Dan is de enige oplossing en volgende stap verdere segregatie.
De Pvda Rotterdam kiest voor een andere weg. We zien dat het in Rotterdam dag in dag uit eigenlijk heel goed gaat. Niet altijd vanzelf en soms is het moeilijk. Maar ook dan zien we mogelijkheden voor een betere toekomst, ook als anderen dat niet zien. We blijven altijd met elkaar in gesprek, verdedigen de fundamentele rechten van iedereen en gaan voor gelijke kansen. Als we vinden dat iets is mislukt, is er een nieuwe dag en proberen we het beter. De meest kwetsbaren laten we daarbij nooit uit onze handen vallen.
De afgelopen jaren hebben veel politici uitspraken gedaan die tot tweedeling leiden. We lijken het steeds normaler te vinden en elke keer gaat er een schep bovenop. Waar we beter voor wat kalmering zouden zorgen heeft Blok met zijn woorden juist de rode loper uitgelegd voor wie nog een stapje verder wil zetten. We willen dat pad verlaten omdat het in onze ogen een doodlopende steeg is. Daarom tekenen we de open brief: politici, stop met het inspelen op xenofobie en racisme
