Hamit Karakus en Frans Timmermans
Het was een echt Rotterdamse bijeenkomst in het fraai opgeknapte partijkantoor van de PvdA aan de Willem Smalthof in Rotterdam.
Frans Timmermans toonde zich tot aller genoegen Rotterdamser dan ooit en prees onze stedelijke diversiteit en samenhorigheid.
Vervolgens Hamit Karakus, politieman, oud PvdA wethouder en op dit moment Politiechef Eenheid Noord Holland die op verzoek van het Afdelingsbestuur een lofrede hield op scheidend Burgemeester Aboutaleb. Lang werkte hij met hem samen om te trachten veiligheid en orde in Rotterdam te bewaren.
En dan Ahmed Aboutaleb zelf! Relaxed en zelfverzekerd hield hij een persoonlijk verhaal, waarin hij op amusante wijze zijn levensloop en liefde voor Rotterdam voor het voetlicht bracht.
Drie toppers dus van respectievelijk Nederlandse, Marokkaanse en Turkse afkomt. Rotterdamser kon het niet!
Timmermans prijst Rotterdam
Voor een bomvolle zaal vol met PvdA kader en fans trok Timmermans van leer. Rotterdam is een voorbeeld voor Nederland. Niet zoals de extreme rechterzijde beweert: een stad die ontspoord is, maar een levende stad, een nieuwe stad, een voorbeeld voor Nederland. Hij begrijpt best dat er spanningen zijn, maar het uiteindelijke beeld van onze stad is aantrekkelijk, modern en divers.
Veel maatschappelijke activiteit binnen en buiten de politiek is gericht op samenhorigheid, diversiteit en acceptatie van elkaars verschillen in cultuur en opvattingen. Als zuiderling had hij wel wat met Rotterdam. Hij wist warempel het verschil tussen Feyenoord en Sparta. Maar zijn oom, een op dit moment 90-jarige Katholieke geestelijke, had een blauwe maandag in Rotterdam Zuid ‘gestaan’, zoals dat heet. En dat schept een band, niet waar?
Persona non-grata
Dat Aboutaleb uiteindelijk In Rotterdam terecht kwam is te danken aan de Fransen die hem als jonge Marokkaan ‘persona non-grata’ verklaarden. Hij vroeg toen stante pede de Nederlandse nationaliteit aan en verkreeg die ook zonder problemen, dit in een tijd dat ene Majolein Faber nog niet was belast met een ‘streng en rechtvaardig asielbeleid’.
Als Burgemeester moest hij boven de partijen staan, maar hij was en bleef sociaal-democraat in hart en nieren tijdens zijn soms woelige ambtsperiode. Hij voelde zich altijd gesteund door de partij. ‘Ik sta soms alleen’, zei hij, ‘en dan heb de hulp van mijn achterban nodig’.
Aboutaleb was als Burgemeester mede verantwoordelijk voor de veiligheid en goede relaties tussen de vele uiteenlopende groepen en nationaliteiten in onze stad. Hij toonde zich streng en rechtvaardig, maar verhulde niet dat hij Moslim was. Hij was kritisch en dat werd hem niet altijd in dank afgenomen.
En hij had nog een boodschap voor zijn partij. De PvdA en de gemeenteraadsfractie moeten zich meer aantrekken van het thema veiligheid. ‘Laat dit niet over aan rechts’ zei hij terecht.
Een roos, is een roos, is een roos…(Gertrud Stein)
Het was een positieve, voedzame en goed georganiseerde middag. Er was een koor, er waren hapjes, drankjes, versnaperingen en een leuk afscheidsfilmpje die de goede stemming onder de aanwezigen verder bevorderden. Maar het mooiste was de roos die Aboutaleb namens de Rotterdamse PvdA kreeg aangeboden door Hamit Karakus. Een zilveren roos wel te verstaan, voorzien van de zeer toepasselijke slogan luidend:’ … hij die bereid is de mensen te dienen’.
Quo Vadis?
De uitlui was een stimulerend evenement maar het was wel een afscheid… Dat was echter minder droevig dan het leek. Afdelingsvoorzitter Marco Heijmen constateerde dat zijn rol als Burgemeester wel was afgelopen maar zijn rol in de sociaal democratie nog lang niet. Waarvan acte!
Jasper van der Vaart (afd. bestuur) met ‘hapjes Aboutaleb’.
Tekst en foto’s: Chris van Krimpen
